کد مطلب:50411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

طبق معناي برخي از آيات، آيا عزت و ذلت تنها اختصاص به خواست خدادارد؟

اين آيات هرگز به معناي جبر نيست؛ توضيح آن كه «عزت» به معناي خلل و نفوذناپذيري است و كاملاً بديهي است كه عزت به طور مطلق از آن خدا است. از طرف ديگر هر كس در راه خدا قدم بردارد و به او متصل شود، داراي پناهگاه محكمي مي شود كه دشمنان قدرت رسوخ در آن و شكست آن را ندارند. ازاين رو خداوند مي فرمايد: {A{/Bلِلَّهِ اَلْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ {w11-16w}{I63:8I}/}A}. و اگر در جاي ديگر آمده است: {A{/Bتُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ{w15-21w}{I3:26I}/}A}. ازاين رو است كه از غيرطريق و راه خدا، نمي توان به چنان عزت و سربلندي دست يافت. بنابراين راه رسيدن به عزت - كه همان ايمان و خداجويي است - با اراده انسان انجام مي گيرد و ثمره آن اين است كه خداوند بنده مؤمن را عزت مي بخشد. در مقابل نيز بشر با انتخاب خويش راه كفر و الحاد را برمي گزيند، كه در مقابل اين كار، خداوند او را ذليل مي سازد. بنابراين عزت و ذلت به دست خدا است؛ ولي گزينش راهي كه ثمره آن عزت يا ذلت باشد به دست بنده است.